ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ & ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
Η Περιφερική Διαβητική Νευροπάθεια είναι μια χρόνια επιπλοκή του Σακχαρώδη Διαβήτη η οποία ακολουθεί μια αυξητική πορεία από χρόνο σε χρόνο λόγω της δυσκολίας του ελέγχου του επιπέδου της γλυκόζης του αίματος και είναι η συχνότερη κλινική επιπλοκή νευροπάθειας στον Δυτικό Κόσμο
Η διαβητική νευροπάθεια είναι η βλάβη που προκαλεί το υψηλό σάκχαρο στα νεύρα σε όλο το σώμα μας συχνότερα στα νεύρα των ποδιών μας. Ανάλογα με τα προσβεβλημένα νεύρα, τα συμπτώματα της διαβητικής νευροπάθειας μπορεί να κυμαίνονται από πόνο και μούδιασμα στα πόδια έως προβλήματα με το πεπτικό μας σύστημα, το ουροποιητικό σύστημα, τα αιμοφόρα αγγεία και την καρδιά.
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια χρόνια μεταβολική νόσος η οποία χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών. Τα αυξημένα ποσοστά σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα μπορούν να προκαλέσουν διαβητική αγγειακή νόσο η οποία οδηγεί σε στένωση των μικρών και μεγάλων αγγείων (αγγειοπάθεια) μία πολύ επικίνδυνη, λόγω των σοβαρών επιπλοκών, πάθηση στο περίπου το 50% των διαβητικών κυρίως σε ηλικίες άνω των 70 ετών.
Οι παράγοντες κινδύνου για την εκδήλωση της Περιφερική Διαβητική Νευροπάθεια είναι:
Γλυκοζυλίωση: Μηχανισμός εμφάνισης της διαβητικής νευροπάθειας
Η διαβητική νευροπάθεια είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδραση της αυξημένης αιματικής γλυκόζηςμε διάφορες πρωτεΐνες, με αποτέλεσμα την δημιουργία ουσιών τα οποία καταστρέφουν την δομή και την φυσιολογική λειτουργία των νευρικών κυττάρων μηχανισμός ο οποίος επιπλέον συντηρείται από τα αυξημένα επίπεδα C-αντιδρώσας πρωτεΐνης και TNF-α με φλεγμονώδη καταστροφή της εξωτερικής επιφάνειας των νεύρων με αποτέλεσμα διαταραχή στην ταχύτητας μεταγωγής του σήματος μεταξύ του εγκεφάλου και του υπόλοιπου σώματος.
Η κλινική εικόνα της διαβητικής αγγειακής νόσου λόγω της προοδευτικής στένωσης των μικρών και μεγάλων αγγείων είναι χρόνια και εξελικτική, αν δεν ρυθμισθεί το σάκχαρο του αίματος και περιλαμβάνει σχεδόν όλα τα όργανα του σώματος τα οποία φυσιολογικά πρέπει να αιματώνονται για να διατηρηθούν στην ζωή.
Η διαβητική αγγειακή νόσο προσβάλλοντας το νευρικό σύστημα δίνει δυο κλινικές εικόνες, η πρώτη είναι η διαβητική νευροπάθεια του αυτονόμου νευρικού συστήματος με συμπτώματα από το στομάχι, διαταραχή της ούρησης, των κενώσεων, την ορθοστατική υπόταση την στυτική δυσλειτουργία και η δεύτερη είναι η περιφερική διαβητική νευροπάθεια με συμπτώματα στα τα κάτω άκρα, όπως αιμωδία, άλγος κυρίως το βράδυ με κρίσεις παροξυσμού, αίσθημα καύσους, αυξημένη ή μειωμένη αισθητικότητα, με κυριότερη κλινική εκδήλωση το διαβητικό πόδι το οποίο εάν μολυνθεί μπορεί να οδηγήσει σε γάγγραινα (νέκρωση) και τελικά σε ακρωτηριασμό.
Η διαβητική αγγειακή νόσος όταν προσβάλλει τα αγγεία διαφόρων οργάνων προκαλώντας αγγειοσύσπαση, εμφανίζεται και η αντίστοιχη συμπτωματολογία όπως από τους οφθαλμούς (μικροαγγειοπάθεια) παρουσιάζεται η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια η οποία οδηγεί σε τύφλωση και η αγγειοπάθεια (μακροαγγειοπάθεια) η οποία αφορά τα μεγάλα αγγεία της καρδιάς, των νεφρών και των περιφερικών αρτηριών εμφανίζεται ως οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, ή οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο ως διαβητική νεφροπάθεια με τελικό στάδιο την αιμοκάθαρση και την διαλείπουσα χωλότητα (άλγος στα κάτω άκρα κατά τη βάδιση) αντίστοιχα συνοδευόμενο με τροφικό οίδημα δέρματος.
Η Αμερικανική Διαβητολογικά Ένωση (American Diabetes Association) συνιστά να γίνονται εξετάσεις για την πιθανότητα διαβητικής νευροπάθειας αμέσως μετά τη διάγνωση διαβήτη τύπου 2 και πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση διαβήτη τύπου 1 και ετήσιο έλεγχο στη συνέχεια.
Θεραπεία της διαβητικής νευροπάθειας
1/ Φαρμακευτική και αλλαγή καθημερινότητας.
Η θεραπεία για την διαβητική νευροπάθεια εξαρτάται από την ποιότητα και ένταση των συμπτωμάτων και έχει ως στόχο τον καλύτερο/βέλτιστο έλεγχο του επιπέδου σακχάρου στο αίμα με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, διατροφή, μείωση του αλκοόλ και διακοπή του καπνίσματος.
2/ Βελονισμός.
Διαβητική νευροπάθεια (diabetic peripheral neuropathy) και Ιατρικός βελονισμός.
Μελέτες διεξήχθησαν από το 2015 έως το 2019 στο ενδοκρινολογικό τμήμα του κρατικού νοσοκομείου του Πεκίνου “Λαός της Κίνας” σε συνολικά 93 άτομα με Σ. Δ. τύπου Ι και ΙΙ από τους οποίους το 1/3 των ασθενών, (ομάδα 1), έλαβε μόνο φαρμακευτική αγωγή της δυτικής ιατρικής, το 1/3 των ασθενών, (ομάδα 2), έλαβε μόνο θεραπεία με βελονισμό και το υπόλοιπο 1/3 των ασθενών, (ομάδα 3), έλαβε συνδυαστική θεραπεία φαρμακευτικής αγωγής και θεραπεία με βελονισμό. Τα συμπτώματα βάση των οποίων μετρήθηκε η αποτέλεσμα της μελέτης σύμφωνα με τις “Κινέζικες οδηγίες για την πρόληψη και θεραπεία του Σ.Δ. τύπου ΙΙ”, περιλαμβάνουν: μούδιασμα, πόνος, αίσθημα κρύου στα άνω και κάτω άκρων, μυϊκή δύναμη, επίπεδο αισθητικότητας τα οποία στα αρχικά στάδια μειώνουν την ποιότητα ζωής του ασθενή ενώ στα προχωρημένα στάδια απαιτούν αυξημένη νοσηλευτική φροντίδα.
Αποτελέσματα με τον Ιατρικό Βελονισμό
Η συνδυαστική θεραπεία φαρμακευτικής αγωγής και θεραπεία με βελονισμό της ομάδας 3 παρουσίασε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας 96.8%, έναντι του 74,2% της ομάδας 1 και 83,8% της ομάδας 2.
Συμπερασματικά αποδεικνύεται ότι ο συνδυασμός της κλασικής ιατρικής με τον βελονισμό μειώνει πολύ σημαντικά τον πόνο, καλυτερεύει την περιφερική νευρική λειτουργικότητα αυξάνοντας την ταχύτητα αγωγιμότητας των νεύρων λόγω της αυξημένης αιματικής ροής, οξυγόνου, μείωσης του οιδήματος της περιοχής με αποτέλεσμα την αυξημένη ιστική τροφικότητα και λειτουργικότητα.
Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι το σύνολο των οργάνων του οργανισμού, συνεργάζονται αλληλοεπιδρώντας μεταξύ τους για να επιτύχουν μια αρμονική ισορροπία του ανθρώπινου σώματος και η κινέζικη ιατρική μπορεί σε συνεργασία με την κλασική ιατρική να παρουσιάσει αυτό το αποτέλεσμα με θεαματικό τρόπο.