Ο Βελονισμός είναι μια μέθοδος εναλλακτικής ή συμπληρωματικής ιατρικής της Κινέζικης Ιατρικής (συμπληρωματική για να τονισθεί ότι συμπληρώνει και συνδυάζεται με την κλασική ιατρική) που γίνεται όλο και πιο δημοφιλής στον δυτικό κόσμο.
Στηρίζεται στην παρατήρηση ότι στη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος σημαντικό ρόλο παίζουν συγκεκριμένοι ενεργειακοί δρόμοι που αντιστοιχούν σε διαδρομές βασικών νεύρων που στο βελονισμό ονομάζονται ''μεσημβρινοί'' και οι οποίοι ενεργοποιούνται με την θεραπεία.
Η εφαρμογή του βελονισμού δεν αποτελεί εμπόδιο στην τυχόν φαρμακευτική ή επεμβατική αγωγή αντίθετα μπορεί να ενισχύσει τις άλλες δυτικές θεραπείες.
Ο βελονισμός είναι ιατρική πράξη, συνεπώς πάντα όπως στην κλασική ιατρική ο ιατρός στην πρώτη συνεδρία, λαμβάνεται προσωπικό ιστορικό υγείας, οικογενειακό ιστορικό, γίνεται εξέταση του ασθενή, λαμβάνονται εργαστηριακές πληροφορίες, ή ζητούνται να γίνουν.
Η επιτυχία του βελονισμού ως εναλλακτικής θεραπείας γίνεται όλο και πιο δημοφιλής επειδή έχει ρυθμιστική λειτουργία στο σύνολο του οργανισμού και η σκέψη του είναι ολιστική, οικολογική και κυρίως αποτελεσματική και η οποία αποτελεί αναμφίβολα και τον κυριότερο λόγο της διάδοσης του στη δυτική κοινωνία.
Ο ιατρικός ή βιοϊατρικός βελονισμός αποτελεί την δυτική προσαρμογή της ανατολικής κινέζικης θεραπείας ο οποίος ενώ χρησιμοποιεί τον ίδιο τρόπο θεραπείας ως προς τα σημεία και τον τρόπο χειρισμού αυτών, ταυτόχρονα προσεγγίζει τον ασθενή και με την κλασική δυτική ιατρική ως προς την κλινική εξέταση, την σύγχρονη διαγνωστική προσέγγιση, την παγκοσμίως αποδεκτή ονοματοδοσία των νοσημάτων, την μελέτη των μηχανισμών δράσης με βάση την παθονευροφυσιολογία επιβεβαιώνοντας την διάγνωση.
Λειτουργεί μεσώ της ενεργοποίησης μιας σειράς νευρικών - ενδοκρινικών και βιοχημικών μηχανισμών:
Το αποτέλεσμα αυτών των μηχανισμών ειναι η εξισορρόπηση των λειτουργικών διαταραχών οι οποίες δημιουργούν την ασθένεια.
Τα αποτελέσματα μιας από τις πολλές εργασίες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ρώμης από τους Malizia, Fabri και άλλοι, δημοσιευμένη στο περιοδικό LANCET το 1979 είναι η ακόλουθη:
''με το βελονισμό ενεργοποιούνται ενδογενείς δυνάμεις του ανθρώπου για την αντιμετώπιση νόσων και συμπτωμάτων προληπτικά και θεραπευτικά.
Οι θεραπευτικές δυνατότητες του βελονισμού αφορούν όλη την παθολογία και τα θεραπευτικά του αποτελέσματα είναι δοκιμασμένα στη διαδρομή πέντε χιλιάδων χρόνων...''
Σε αντίθεση με την πιο διαδεδομένη άποψη ότι ο βελονισμός χρησιμοποιείται μόνο για τη θεραπεία του πόνου, ακριβώς λόγω της δράσης της σε όλα τα συστήματα των ρυθμιστικών μηχανισμών, ο βελονισμός έχει μια θεραπευτική επίδραση σε πολλές ασθένειες τόσο οξείες όσο και χρόνιες.
Σε όλες τις παθολογίες που αναφέρονται, ο βελονισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνος του ή σε συνδυασμό με την κλασική ιατρική - φαρμακευτική θεραπεία.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι είναι σημαίνουσα η εμπειρία και η ικανότητα του γιατρού να επιλέξει ασθενείς και παθολογικές καταστάσεις που μπορεί εύκολα να επωφεληθούν από την παρέμβαση με τον βελονισμό, έτσι κάθε περίπτωση θα πρέπει να αξιολογείται μεμονωμένα.
Οι ενδείξεις είναι κατόπιν σύστασης διεθνών ιδρυμάτων υγείας και πανεπιστημίων και είναι αναγνωρισμένος από:
Ο βελονισμός είναι ιατρική πράξη, συνεπώς πάντα όπως στην κλασική ιατρική ο ιατρός στην πρώτη συνεδρία, λαμβάνεται προσωπικό ιστορικό υγείας, οικογενειακό ιστορικό, γίνεται εξέταση του ασθενή, λαμβάνονται εργαστηριακές πληροφορίες, ή ζητούνται να γίνουν.
Όχι.
Ο βελονισμός δεν περιορίζεται μόνο στην εξαλείψει του συμπτώματος, αλλά ακριβώς επειδή δρα σε βάθος στους παθολογικούς μηχανισμούς που προκαλούν την ασθένεια, προάγει μια πραγματική θεραπευτική δράση και ίαση της ασθένειας.
Η απόφαση να απευθυνθούμε για θεραπεία βελονισμού βασίζεται στην αποτελεσματικότητα και της έλλειψη παρενεργειών της θεραπείας.
Ο βελονισμός δίνει την δυνατότητα της διακοπής ή μείωση της φαρμακευτικής αγωγής, μειώνοντάς τις παρενέργειες και την τοξικότητα των φαρμάκων ειδικά σε χρόνιες παθήσεις, πάντα φυσικά υπό την επίβλεψη του θεράποντος ιατρού.
Όπως η κλασσική δυτική ιατρική έχει θεραπευτικά όρια έτσι και ο βελονισμός θεραπεύει μόνο λειτουργικές παθήσεις χωρίς όμως τις παρενέργειες των φάρμακων με μακροχρόνια καλά αποτελέσματα.
Σε γενικές γραμμές δεν εμπίπτουν στα πεδία της εφαρμογής του βελονισμού όλες οι μολυσματικές ασθένειες και φυσικά οι ασθένειες χειρουργικής αντιμετώπισης.
Η επιλογή του αριθμού, του τύπου και η διέγερση των βελονών κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας βελονισμού είναι στη διακριτική ευχέρεια του ιατρού.
Αυτές οι παράμετροι εξαρτώνται από τη νόσο (οξεία ή χρόνια) και τα χαρακτηριστικά του ασθενούς. Συνήθως χρησιμοποιούνται 10 με 15 βελόνες.
Όχι.
Η εισαγωγή της βελόνας, όταν ασκείται σωστά, δεν είναι καθόλου επώδυνη.
Οι βελόνες που χρησιμοποιούνται είναι από χάλυβα, είναι συμπαγείς και έχουν διάμετρο από μερικά δέκατα του χιλιοστού (0,25 mm - 0,30 mm) και το μήκος τους κυμαίνεται ανάλογα από τις περιοχές του σώματος τους ασθενούς.
Η κατανομή των βελονών στο σώμα δεν έχει απόλυτη σχέση με τις περιοχές του πόνου, έτσι πχ. σε περίπτωση πονοκεφάλου, οι βελόνες δεν είναι μόνο τοποθετημένες στην κεφαλή, αλλά και στα άνω και κάτω άκρα. Και «αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του βελονισμού, που συχνά εκπλήσσει τον ασθενή και ο οποίος πρέπει να γνωρίζει ότι η κατανομή αυτή ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες νευρο- δερματικές περιοχές.
Γενικά, η διάρκεια μίας συνεδρίας βελονισμού κυμαίνεται από 30 - 45 λεπτά.
Αυτό είναι το χρονικό διάστημα που επιστημονικές μελέτες θεωρούν ως το πλέον κατάλληλο για να μπορέσει ο βελονισμός να αποδώσει το μέγιστο θεραπευτικό του όφελος.
Δεν ερχόμαστε με άδειο στομάχι ή αμέσως μετά από ένα γεύμα.
Και οι δύο καταστάσεις μπορούν να επηρεάσει την αρτηριακή πίεση μας και την αντίδραση του σώματός μας στον βελονισμό.
Ο αριθμός και η συχνότητα των συνεδριών ποικίλει ανάλογα με την παθολογική κατάσταση που αντιμετωπίζεται και την ατομική ανταπόκριση του ασθενούς.
Η οξεία παθολογική ασθένεια χρειάζεται συνεδρίες με μικρή απόσταση μεταξύ τους, ενώ οι χρόνιες παθήσεις έχουν ανάγκη από ένα μεγαλύτερο αριθμό συνεδριών με μια απόσταση μεγαλύτερη μεταξύ τους.
Συνήθως σε χρόνιες ασθένειες η κλινική βελτίωση εμφανίζεται μετά την 4η - 6η συνεδρία.
Πάντα σε χρόνιες ασθένειες για την σταθεροποίηση της κλινικής εικόνας είναι αναγκαίες "συνεδρίες συντήρησης", ο αριθμός και ο ρυθμός των οποίων καθορίζονται από την θεραπευτική εξέλιξη της ασθένειας.
Μετά την πρώτη συνεδρία, μπορεί να παρουσιασθεί μια ΄΄θεραπευτική΄΄ επιδείνωση των συμπτωμάτων, που είναι είναι ενδεικτική της αποτελεσματικότητας της θεραπείας και η οποία θα επιλυθεί σύντομα δίνοντας θέση στο αναμενόμενο όφελος από τη θεραπεία.
Πρόκειται για ένα συχνό φαινόμενο, το οποίο απαιτεί όχι την διακοπή άλλα την μείωση της έντασης της θεραπείας για ένα διάστημα.
Αφορά γενικευμένες μεταβολές του σώματος που οφείλονται στο σύνδρομο γενικής προσαρμογής του οργανισμού κατά την διάρκεια της ίασης.
Ναι.
Δεν υπάρχει απολυτός καμία ασυμβατότητα με τον βελονισμό γιατί δεν χρησιμοποιεί χημικές ουσίες. Ο ασθενής πρέπει να ενημερώσει τον βελονιστή σχετικά με την λαμβανόμενη φαρμακευτική αγωγή και ο βελονιστής σε συνεργασία με το γιατρό σας, θα εξετάσει αν πρέπει να επαναπροσδιορίσει την φαρμακευτική αγωγή.
Μετά από ένα κύκλο θεραπείας που έχει τελειώσει με το αναμενόμενο όφελος τόσο από τον ιατρό όσο και από τον ασθενή, είναι σημαντικό να προγραμματιστούν επισκέψεις ελέγχου, τριμηνιαία ή εξαμηνιαία, προκειμένου να εκτιμηθεί το μακροχρόνιο θεραπευτικό αποτέλεσμα και ενδεχομένως η λήψη άμεσων μέτρων εάν το πρόβλημα εμφανισθεί εκ νέου.
Όχι.
Στην αγορά ήδη από το 1978 κυκλοφορούν οι αποστειρωμένες βελόνες.
Οι βελόνες που χρησιμοποιεί ο ιατρός στην καθημερινή πρακτική είναι αποστειρωμένες και μιας χρήσης, οπότε δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος μετάδοσης της νόσου μέσω των βελονών του βελονισμού.
Όχι.
Όπως κάθε θεραπευτική παρέμβαση, συμπεριλαμβανομένης της φαρμακολογικής, οπουδήποτε θεραπεία έχει μεγαλύτερη επίδραση εάν ο ασθενής έχει ισχυρό κίνητρο και έχει μια καλή σχέση με τον θεράποντα γιατρό του.
Το αποτέλεσμα του βελονισμού δεν οφείλονται στο φαινόμενο placebo ή στην πλαστή (εικονική) ιατρική παρέμβαση.
Σήμερα υπάρχουν περίπου 10.000 πειραματικές και επιστημονικές εργασίες στο http://www.ncbi.nlm.nih.gov/sites/entrez, βάση δεδομένων Medline, η πιο αποδεκτή στον δυτικό κόσμο, οι οποίες πιστοποιούν τα θεραπευτικά αποτελέσματα και τους μηχανισμούς δράσης του βελονισμού.
Έτσι, δεν είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να μην δικαιολογούν την αποτελεσματικότητα και τη χρήση του βελονισμού.
Τέλος, είναι να θυμόμαστε ότι ο βελονισμός χρησιμοποιείται για 2000 χρόνια, ακόμη και στον κτηνιατρικό τομέα.
Είναι γενικά ήπιες και χωρίς συνέπειες, η πιο συχνή μπορεί να είναι μικρό αιμάτωμα στο σημείο της εισαγωγής της βελόνας που υποχωρεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά αν ο βελονισμός ασκείται από ΄΄θεραπευτές΄΄ μπορεί να συμβούν πιο σοβαρά συμβάματα.
Ο βελονιστής γιατρός εκπαιδεύεται σε Ινστιτούτα Ιδιωτικής Εκπαίδευση με συγκεκριμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Σύμφωνα με την απόφαση του Υπουργείου Υγείας "...δέχεται τον Βελονισμό ως μία μέθοδο θεραπείας η οποία εφαρμόζεται μόνο από ιατρούς..." (Αρ. Πρωτ. Υ7/οικ./4270/25-6-96), και συμπληρώνει ότι "...η εφαρμογή του Βελονισμού πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από ιατρούς που διαθέτουν εμπειρία και έχουν εκπαιδευθεί στην Βελονοθεραπεία. "(574/Α4/1191/21-2-1980) η πρακτική του βελονισμού στην Ελλάδα εξασκείται ''αποκλειστικά από πτυχιούχους ιατρικής'', καθώς θεωρείται ''ιατρική πράξη'' και οποίος μη ιατρός τον εξασκεί διαπράττεται το αδίκημα της ''παράνομης πρακτικής της ιατρικής'' και υπόκειται σε ποινική καταγγελία.
Ο βελονισμός είναι μια ιατρική πράξη και όπως σε κάθε άλλη θεραπεία μόνο ο γιατρός έχει την εμπειρία μιας σωστής διάγνωσης και θεραπείας.
ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ & ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ
Η εικόνα του εγκεφάλου ενός ανθρώπου πάσχοντα από επώδυνο νόσημα ή που συναινετικά υποβάλλεται σε ένα ερέθισμα και θεραπεύεται με βελονισμό, δείχνει με την βοήθεια των απεικονιστικών εικόνων της σύγχρονης ιατρικής ότι η εισαγωγή της βελόνας ενεργοποιεί ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου και απενεργοποιεί άλλες.